Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2008. 261 s.
W dyskusjach o teatrze łatwo przychodzi nam przeciwstawianie wielkiej sztuki tanim chwytom publicystycznym. Czy faktycznie obecność polityki w teatrze musi wpisywać się w tak łatwe opozycje? Czym jest dziś polityczność sztuki? Jak o niej mówić? Jak połączyć polityczność sztuki z poszukiwaniami formalnymi i artystyczną inwencją? Paweł Mościcki, odwołując się do współczesnej filozofii i konkretnych spektakli teatralnych, pokazuje, że ciekawy teatr nie tylko może być polityczny, ale wręcz musi, jeśli chce uciec od powtarzania wyświechtanych prawd o życiu i wciąż angażować widza.
Polityka teatru demaskuje ideologiczne uwikłania krytyki teatralnej. Definiuje na nowo uprawianie sztuki krytycznej. Proponuje polityczną formułę komedii. Omawia teatralny wymiar pamięci. Książka przeznaczona jest dla wszystkich, którzy wierzą, że teatr wciąż może być miejscem kreowania nowych myśli i projektowania nowych sposobów społecznego działania. Może być przedmiotem filozoficznego namysłu i obiektem pasji. Teatrem zaangażowanym i angażującym.
Spis treści
Wstęp
Rozdział 1: Zaangażowanie i autonomia teatru
Rozdział 2: Polityczny teatr sytuacji
Rozdział 3: Ideologia i techniki jej demaskacji
Rozdział 4: Teatr i edukacja
Rozdział 5: Obywatel widz
Rozdział 6: Kultura masowa: od przemysłu do komedii
Rozdział 7: Techniki krytyczne w teatrze
Rozdział 8: Krytyka teatralna i debata publiczna
Rozdział 9: Polityka historyczna teatru
